De beklimming van de Speiereck

28 juli 2020: Mauterndorf – Mauterndorf 0 km

De omgeving van Mauterndorf is een uitgesproken wandelgebied voor jong en oud. De moeilijkheidsgraad van de diverse voettochten is zeer uiteenlopend. In de gang van Haus Katris hangen foto’s van gasten bij het grote kruis, op de top van de Speiereck. Zij beklommen allemaal de 2411 m hoge bergtop tijdens hun vakantie bij Kris en Katy. De Speiereck is een uitdaging voor de niet geoefende wandelaar. Een plekje op “the wall of fame” lijkt me wel wat. Al vroeg in de ochtend trek ik mijn “bergsandalen” aan om de hoge col te overwinnen. Er is al genoeg gelachen met die sandalen, maar ze brengen me overal naartoe. Voor alle zekerheid zeul ik mijn echte wandelschoenen mee in de rugzak want van de Speiereck heb ik stiekem toch een beetje schrik.

De tocht begint eenvoudig. Door het landelijke Mauterndorf wandel ik naar Campingplatz Mauterndorf.

Naast de plaatselijke camping van het dorp vertrekt de Grosseckbahn, de kabelbaan die de eerste 800 hoogtemeters voor zich neemt. De kostprijs is normaal 16€, maar met de felbegeerde LungauCard is het vervoermiddel volledig gratis. Vanaf het bergstation op 1917 m moet ik zelf aan de slag.

De wandeling naar de top van de Speiereck duurt volgens de infobordjes 1,5 uur. De beklimming is slechts 3 km lang. De top ligt nog 500 m hoger. In het begin valt het stijgingspercentage mee. De brede wandelweg klimt langzaam hoger

Het pad wordt geleidelijk aan smaller. Anders dan vorige week heb ik nu geen licht gevoel in het hoofd. Van kortademigheid is deze keer geen sprake. Een langer verblijf in de bergen zorgt ervoor dat het lichaam acclimatiseert aan de hoogtemeters. Dat geeft me energie. Regelmatig in het rond kijken is een must. De weidse uitzichten zijn prachtig.

Tijdens het laatste stuk van de klim wordt het echt klauteren over grote rotsblokken. Het is onduidelijk waar het wandelpad exact loopt. Gelukkig staat er af en toe een rood-wit vlaggetje op een steen geverfd. Aan de hand daarvan is de juiste route toch te vinden.

Na exact 1,5 uur komt het grote kruis op de top in zicht. Missie geslaagd!

Het panorama is aan alle zijden indrukwekkend. Lang blijven hangen op deze hoogte zit er niet in. De plek zit vol met vliegende mieren die me het leven zuur maken. Ik neem enkel wat foto’s voor het nageslacht.

De afdaling is heel wat lastiger. Het blijft een uitdaging om met één slechtziend oog de dieptemeters juist in te schatten. Gelukkig is de terugweg niet langs hetzelfde traject. Via de sterk dalende skipiste aan de andere zijde van de berg sukkel ik naar beneden. De weg is in ieder geval beter begaanbaar.

Ik doe niet alleen de beklimming van de Speiereck, maar waarschijnlijk ook de ronde van de ganse bergpas. De terugweg is geen 3 km maar eerder 8 km. De Grosseckbahn is lastig terug te vinden. De aanhouder wint en omstreeks 15.00 uur bereik ik de parking van Haus Katris. De professionele wandelschoenen zitten nog steeds in mijn rugzak. De “bergsandalen” bewijzen opnieuw hun degelijkheid. Mijn foto aan het kruis, op de bergtop hangt ondertussen al keurig aan “the wall of fame” in Haus Katris. De stappenteller geeft 16 km en 114 verdiepingen aan. Dat is meer dan voldoende op een dag.

Om 18.00 uur staat een afspraak in het dokterskabinet van Dr Gell op het programma. In eerste instantie zijn de testresultaten van de coronatest nog niet bekend. Dr Gell belt me een uur later persoonlijk op met het goede nieuws. Het resultaat van de test is negatief. Bosnië, ik kom eraan!