Blitzbezoek aan Montenegro

9 augustus 2020: Zitomislici – Budva (Montenegro) 217 km

Na Bosnië is Montenegro aan de beurt. Grenzen passeren in corona tijden vraagt wat studiewerk. Sommige grensposten tussen Bosnië en Montenegro zijn gesloten. De route met het meest kans op succes, loopt via Kroatië. Op dit traject liggen maar liefst 4 grensposten: Bosnië – Kroatië, Kroatië – Bosnië, opnieuw Bosnië – Kroatië en tenslotte Kroatië – Montenegro. Het enige dorp in Bosnië-Herzegovina aan de Adriatische kust is Neum. Het stadje splitst Kroatië op in 2 stukken. De doorgaande weg door Neum is de enige verbinding. De grillige kustlijn van het dorp meet maar liefst 24 km. De afstand tussen beide grensposten bedraagt slechts 9 km. De doorlopende route zorgt voor druk verkeer. Het is een raar fenomeen. Om toegang te krijgen tot Bosnië-Herzegovina is een coronatest van maximum 48 uur oud verplicht. Mijn Oostenrijkse test is al gedateerd. Ik waag het erop en oefen alvast mijn meest onschuldige snoet. Dat blijkt niet nodig. Geen enkele van de 4 grensposten maakt zich druk over een coronatest. Een identiteitskaart is voldoende. Op wat file na, verloopt alles vlot.

De eerste stop in Montenegro is Budva. Om de stad vlot te bereiken, volgt er nog een onverwachte verrassing. Om de route in te korten neem ik in Kemenari de ferry naar Lepetane. Een ticket kost 9 €, maar spaart 30 km uit. De ferries varen voortdurend af en aan om voertuigen en personen veilig over het meer van Kotor te zetten.

Het GPS-toestel heeft kuren en stuurt me op het einde van de rit door een haast ondoordringbaar steegje dat eindigt aan enkele schuin aflopende garageboxen. In theorie is er geen plaats om terug te draaien. Even verderop staan 2 jonge mannen zich al te verkneukelen in mijn verloren positie. Rustig blijven is de boodschap. Ik stap uit om de situatie grondig te bestuderen. Ik zie een uitweg, al blijft het een hachelijke onderneming. Mijn supporters kijken nieuwsgierig mee. Als het me uiteindelijk lukt om ongeschonden te draaien roepen ze enthousiast in het Engels met beide duimen in de lucht “Good driver”! Ik stop en vraag voor alle zekerheid de weg naar de camping. Die is om de hoek. De GPS heeft me gewoon een straat te vroeg naar links gestuurd.

Ik overnacht op Avala Autokamp. Er verblijven enkel vaste gasten op het kampeerterrein in armetierige caravans. Zij doen de eerste ontvangst en geven me zelfs een korte rondleiding op het terrein. Mijn enthousiasme is van korte duur. De camping is niet veel soeps. Het terrein is onverzorgd. Het sanitair is vuil en onderkomen. Er is geen elektriciteit en geen WiFi. Volgens de uitbaatster zit de hele stad zonder stroom. Het wordt snel duidelijk dat dit niet klopt. Ik denk stiekem aan onbetaalde elektriciteitsrekeningen. De camping ligt op wandelafstand van Budva. Dat is een goede reden om er toch te overnachten. Het debacle kost me 16 €.

Budva is een populaire badplaats in Montenegro met een pittoreske oude binnenstad. Om het oude centrum te bereiken, wandel ik 4 km. Het is een leuke wandeling langs een langgerekte strandboulevard met luidruchtige strandbars, iets rustigere restaurants, ontelbare parasols en ligzetels aan de Adriatische Zee. Veel toeristen genieten op het strand en in het water van het mooie weer. Ik bestel een pasta en veel cola’s in een van de restaurants. Het is niet alleen in België dorstig weer. Ook Montenegro kreunt onder de hitte.

Aan het einde van de strandpromenade ligt het oude centrum in een romantisch decor. Budva heeft eeuwenoude kerken, Romeinse ruïnes, mooie huizen en een ommuurde citadel. Via de Pizana Poort bereik ik de schaduwrijke smalle straatjes. Het is aangenaam om er rond te kuieren. Normaal loopt het hier rond deze tijd van het jaar vol vakantiegangers en souvenirjagers. Zoals overal beleeft het toerisme ook hier barre tijden. De straten zijn zo goed als leeg.