Een regendouche en een warme douche

24 december 2020: Fourcès – Urrugne 208 km

Spanje verstrengt zijn grenzen voor de feestdagen. Transit naar Portugal is ineens niet meer zo vanzelfsprekend. Ik ben uitgenodigd voor het kerstdiner bij Marjolijn in Pola de Siero, aan de noordkust van Spanje. Marjolijn is nog maar net officieel inwoner van het land. Bewoners kunnen maximaal 6 gasten ontvangen. In de meeste provincies mogen alleen familieleden elkaar bezoeken tijdens de feestdagen maar Asturië maakt een uitzondering voor goede vrienden. Marjolijn heeft me per mail officieel uitgenodigd in het Spaans. Hopelijk is dat voor de Spaanse Guardia Civil voldoende om me doorgang te verlenen. Ik kijk ernaar uit om haar weer te zien. De Andy’s Pepper zaden krijgen hier een mooie thuis. Marjolijn’s serre staat voorlopig nog helemaal leeg. Als alles goed gaat, komt daar morgen verandering in.

Vandaag rijd ik tot net voor de Spaanse grens. De fraaie route gaat nog steeds over de allerkleinste wegen door het Franse landschap. Ik vertrek vanuit de Midi-Pyrénées en eindig in het Franse Baskenland. Het traject doorkruist verschillende dorpen die behoren tot de mooiste van het land. De rijdag start schitterend met veel zon. Ik kan voor het eerst al even de verwarming afzetten tijdens deze rit. Dat is hoopgevend, maar het blijft niet duren. In feite gaat het van kwaad naar erger. Gaandeweg stapelen de wolken zich op en de eerste fikse regenbuien laten niet lang op zich wachten. Dorpswandelingen zitten er ditmaal niet in. Het Franse Baskenland heeft volgens de reisgids heel wat te bieden. De regio heeft zowat alles: zee, strand, grillige rotsen, bossen, grote steden, typische Baskische dorpjes en… heel veel rotondes. Ik zie jammer genoeg alleen die ontelbare, vervelende ronde punten. Soms is er amper een paar honderd meter tussen. Bayonne wordt beschouwd als de toegangspoort van het Baskenland. Als ik de stad inrijd, regent het onophoudelijk. Ik vang enkel een glimp op van de indrukwekkende torens van de Sainte Marie kathedraal. Het is alle hens aan dek om telkens de juiste rotonde afslag te nemen bij zoveel nattigheid.

Na Bayonne volgt een klein stukje kustweg. De zee is grillig aan de Franse surferskust. Dat hoort zo. Ondanks de regen en de wind probeer ik hier toch een tussenstop in te lassen. Het is jammer genoeg ook een maat voor niets. Alle parkings aan de kustlijn zijn voorzien van hoogtepoortjes. Mijn busje wordt op geen enkele parking toegelaten.

Camping Larrouleta (https://www.larrouleta.com/camping-frankrijk-baskenland.html) is het eindpunt van een natte trip. Het is de enige camping op de route die open is in de wintermaanden en dat doet deugd. Eindelijk weer wat luxe met een heerlijke warme douche als afsluiter. De ontvangst op de receptie is uiterst vriendelijk. De afrekening bedraagt 13,25€. Als kerstgeschenk krijg ik voor 3€ gratis elektriciteit. Of zou dat een rekenfoutje zijn?