De stuwdam van Castelo de Bode

4 januari 2021: São Pedro de Tomar – São Pedro de Tomar 0 km

Wat een service. Na een deugddoende nachtrust is de bakker al langs geweest op camperplaats Quinta das Lameiras. Het brood ligt op de drempel van de bus. Ik moet enkel de slaapkamer, de keuken en de living doorkruisen, om het op te pikken. In een camperbus is die afstand te verwaarlozen. Koffie maken en boterhammen smeren, is mijn job en dat is zo gebeurd.

Op 4,5 km afstand ligt Castelo de Bode. Het is geen kasteel zoals de naam doet vermoeden maar een stuwdam. Het is de bedoeling om er naartoe te wandelen. Het weer zit niet mee. Het is koud en mistig. Het is wachten tot de mist wegtrekt en de temperatuur de hoogte ingaat. Rond de middag is dat nog steeds niet het geval. Ik moet weer op zoek naar mijn muts die ondertussen al goed weggestopt is om op pad te gaan. De eerste beelden van het traject zien er zo uit.

Na ongeveer een kwartier is de mist plots helemaal verdwenen en komt de zon eindelijk opdagen. De temperatuur wordt aangenaam en de muts is snel overbodig. Het glooiende landschap herbergt tal van boerderijen. Als er in de verte koebellen te horen zijn, waan ik me even in Zwitserland. Hier zijn het de geiten die ze dragen. De talrijke appelsienen die aan de bomen groeien, brengen me weer met beide voeten in Portugal.

De stuwdam van Castelo de Bode ligt aan de Zêzere rivier en grenst aan Tomar en Abrantes. De constructie is 115 m hoog en 400 m lang. De dam werd gebouwd tussen 1945 en 1951. Het belangrijkste doel is elektriciteit opwekken en water leveren aan de omgeving van Lissabon. Met een lengte van meer dan 60 km is het Castelo de Bode-reservoir het grootste zoetwatermeer van het land. Tijdens weekends en feestdagen staan er op de dam stalletjes om souvenirs en wat lekkers te verkopen. Het stuwmeer leent zich perfect voor watersporten als roeien, zeilen, kajakken, windsurfen en vissen. Langs de oevers zijn verschillende rivierstranden om te ontspannen. Niet alleen toeristen vinden de weg naar het gebied. Het is ook een onderkomen voor tal van vogelsoorten. Vandaag valt er weinig te beleven. Er zijn geen kraampjes, toeristen of watersporters te bespeuren. De brug over de dam ligt er verlaten bij. Af en toe passeert er een auto en daar blijft het bij. De winter en de huidige coronarestricties zitten daar wellicht voor iets tussen. Genieten van het uitzicht kan wel. Het blijft indrukwekkend.

Na 9 km, 13.867 stappen en 34 verdiepingen kom ik weer aan op de kampeerboerderij. Dat is alleszins de informatie die de stappenteller aan de finishlijn meegeeft. De zon is nog steeds van de partij. Het is de eerste keer dat het warm genoeg is om een strandstoel tevoorschijn te toveren en me buiten op het erf te installeren. Morgen neem ik afscheid van Tomar om andere oorden te ontdekken.