Evora, de verlaten stad

9 januari 2021: Evora – Evora 0 km

Het is koud in Portugal. ’s Nachts vriest het en overdag wordt het maximaal 4 graden. De ochtendstond heeft vandaag zelfs sneeuw in petto. De vlokjes dwarrelen lustig naar beneden maar smelten gelukkig onmiddellijk. Het is dit jaar letterlijk overwinteren in het zuiden. Ik wacht geduldig in mijn warme bus op de aangekondigde toptemperatuur van 4 graden om erop uit te trekken. Rond 11.00 uur is het zo ver. Warm ingeduffeld, inclusief muts, sjaal, handschoenen en mondmasker alias windscherm, ga ik op pad.

Tijdens het weekend gelden speciale coronamaatregelen. Verkeer is slechts beperkt toegelaten. Winkels, horeca en musea sluiten verplicht de deuren om 13.00 uur. Het is bedoeld om de Portugezen in hun kot te houden en dat lukt aardig. Evora ligt er grijs, troosteloos en uitgestorven bij. Het is onmogelijk om de populaire musea en kerken te bezoeken, maar buiten kan ik in alle vrijheid de oude stadskern verkennen. Het centrum van Evora is niet zo groot en alle trekpleisters in open lucht zijn gemakkelijk te voet bereikbaar.

Het Praça do Giraldo is een goede plek om te starten. Dit ruime marktplein is centraal gelegen. Het toeristenbureau is hier gevestigd. Er zijn winkels en terrassen bij de vleet, al is daar nu weinig van te merken. De oude marmeren fontein is een erfstuk uit de 16de eeuw van architect Afonso Álvares. De 8 waterstralen zouden verwijzen naar de 8 straten die uitkomen op het centrale plein.

Vervolgens ga ik op zoek naar de Romeinse tempel van Evora die ook wel Templo de Diana wordt genoemd naar de godin van de maan. De constructie werd al in de 1ste eeuw na Christus opgetrokken ter ere van keizer Augustus die indertijd nogal populair was in deze regionen. In de loop der geschiedenis werd de tempel op tijd en stond verwoest en weer heropgebouwd. Ooit deed het gebouw dienst als munitieopslagplaats en vanaf de 14de eeuw tot 1836 was er zelfs een slagerij gevestigd.

Naast de Romeinse tempel ligt de bescheiden tuin Miradouro do Jardim Diana. Er is een terras om een verkoelend drankje te nuttigen al maakt niemand daar vandaag gebruik van. Het begint zelfs hevig te sneeuwen als ik me in de mooi aangelegde tuin waag. Er zijn banken om te verpozen, planten en enkele monumenten. Aan de rand van dit hoger gelegen park volgt een mooi overzicht over de stad. Om die reden wordt de plek natuurlijk miradouro (uitzichtpunt) genoemd.

Vanaf de oude zuilengalerij en de tuin zijn de asymmetrische torens van de Sé Catedral de Évora duidelijk zichtbaar. Het gebouw is normaal te bezoeken maar dit weekend gaat dat feest om de gekende reden niet door. In betere tijden is het mogelijk om naar boven te klimmen en te genieten van het uitzicht. Ik wandel helemaal rond het gebouw via de smalle, ongelijke met kasseien geplaveide straten, die er nu glad bijliggen.

Half verkleumd en zonder mogelijkheden om ergens binnen op te warmen, is dit het moment om expeditie Evora vroegtijdig af te blazen. Via de smalle en compleet verlaten straten vat ik de terugweg aan. Het vooruitzicht op een verwarmd huis op wielen is te aanlokkelijk.

De weersomstandigheden spelen een belangrijke rol voor de plannen van morgen. Hopelijk volgt er na een mega grijze dag opnieuw wat zon.