De El Saltillo wandelroute

20 januari 2021: Tarifa – Viñuela 218 km

21 januari 2021: Viñuela – Viñuela 0 km

De pret aan het strand van Tarifa is van korte duur. De stralende zon is ’s ochtends helemaal verdwenen en in plaats daarvan verschijnen dreigende wolken op het toneel, geflankeerd door een snijdende wind. De zee is een pak woester dan gisteren en de golven beuken op het strand. Bovendien wordt er veel regen voorspeld. Door de ligging in de Straat van Gibraltar vangt Tarifa gedurende heel het jaar veel wind. Voor surfers is dit de hemel op aarde, maar niet voor mij. Ik ga er als de bliksem vandoor.

Ronda, de volgende bestemming laat ik noodgedwongen links liggen. De stad kleurt donkerrood op de coronakaart en is voorlopig afgesloten van de buitenwereld. De keuze is snel gemaakt want er ligt nog een spectaculaire wandelroute in Andalusië. Ik vestig me voor enkele dagen op Camping Presa la Viñuela (https://campinglavinuela.es/) in het gelijknamige dorp. Het kampeerterrein ligt in een rustige omgeving, direct aan een stuwmeer dat bereikbaar is via een achterpoort op het terrein. Er is geen tijd voor een verkenning want mijn garderobe slinkt zienderogen. Het is wasdag.

Het wandelpad El Santillo ligt in dezelfde omgeving als de Caminito del Rey die veel populairder is bij toeristen. Voor de Caminito zijn tickets noodzakelijk en lange wachtrijen aan de start zijn onvermijdelijk. Dat heb ik vorig jaar ervaren. El Santillo is volledig gratis en wordt amper gepromoot. Het begin van de route vereist een kleine zoektocht. Het startpunt ligt in het witte bergdorp Canillas de Aceituno. Aan het begin van de dorpskern ligt een plein met parkeerplaatsen. De parking staat aardig vol en het is niet eens hoogseizoen. Op het einde van het plein is een trap die je moet beklimmen om bij de start te geraken. Bovenaan de trap sla je rechtsaf tot aan het hoogste punt van het dorp. Het is een steile klim. Een informatiebord dat niet direct uitnodigt om eraan te beginnen aan het nochtans niet zo lange traject, is het eigenlijke startpunt. Wie hoogtevrees heeft en niet fit is, draait best terug. Kinderen onder de 10 jaar en huisdieren zijn niet toegelaten. Boodschap begrepen, maar ik zet toch door.

Een zandpad van enkele honderden meters leidt naar een betonnen aquaduct, waar je over betonnen muurtjes loopt. Het is af en toe noodzakelijk om van de ene naar de andere kant te wippen om over een breder gangpad te beschikken.

Al in de eerste kilometer is er een prachtig uitzicht over het fraaie witte bergdorp dat op 649 m hoogte ligt.

Het wandelpad is nu goed begaanbaar en bijna vlak. Het blijft uitkijken want het smalle pad is bezaaid met losliggende stenen en aan de rechter kant is een vrij diepe afgrond. Vergeet niet te genieten van het eindeloze bergpanorama.

Sinds oktober 2020 is er een nieuwe 52 m lange hangbrug in gebruik om de kloof naar het dorp Sedella te overbruggen. De brug komt al van ver in het vizier. Om er te komen, volgt een stevige, kronkelende afdaling van enkele honderden meters. Bij mijn passage zijn er mannen aan het werk. Ze verzekeren me al lachend dat het om een controlejob gaat en dat er niets aan de hand is met de constructie. Ik geloof hen op hun woord.

Vanaf nu ben ik het spoor bijster. Volgens de reisgids is het onmogelijk om verloren te lopen en eindigt het El Santillo wandelpad 500 m na de brug in een ravijn met watervalletjes. Ik volg nochtans keurig het aangeduide traject. In plaats van een afdaling volgt er een zeer steile klim waar geen einde aan lijkt te komen. Het ruige stenen pad is amper een halve meter breed en wordt omgeven door bergkloven. Gelukkig zijn her en der de wanden beveiligd door metalen kettingen die enige bescherming bieden tegen onfortuinlijke valpartijen.

Het is een mooie, ruwe omgeving tussen de rotsen met uitzicht op alleen maar bergen. Sinds kort maakt El Santillo deel uit van de lange afstandsroute Gran Senda de Malaga (650 km). Vermoedelijk ben ik ergens overgeschakeld naar dit traject. Zelfs de maps.me of de Windy Maps applicaties zijn sprakeloos en vinden geen trajectbeschrijving voor mijn huidige locatie. Hoe hoger ik klim des te bewolkter en kouder het wordt. Met de wetenschap in het achterhoofd dat het weer in de bergen snel kan keren, draai ik veiligheidshalve op mijn stappen terug. De 11 km op de stappenteller lijken me gelijk te geven. Het El Saltillo pad hoort slechts 8,9 km te zijn.

Canillas de Aceituno behoort tot de magische dorpen (pueblos mágicos) van Spanje. Het is de moeite om nog even rond te kuieren in de straten. Ik sluit af met een dorstlessende cola op een terras na een bewogen maar deugddoende wandeling.