Via Foca naar Blagaj

7 augustus 2021: Sarajevo – Sarajevo 0 km

8 augustus 2021: Sarajevo – Foča 92 km

9 augustus 2021: Foča – Blagaj 151 km

Er moet gewerkt worden. In deze regio bezoek ik een aantal campings voor ACSI en er is weinig tijd om de toerist uit te hangen. Af en toe lukt het toch om iets nieuws te ontdekken of te genieten van een bijzondere ervaring. De laatste avond in Sarajevo breng ik door met de camperburen. Het zijn 2 leuke Franse koppels die me meteen uitnodigen voor een glas wijn. Zoals elke zichzelf respecterende Fransman hebben ze ook heerlijke Franse kazen bij. Het wordt een gezellige kaas- en wijnavond doorspekt met leuke reisverhalen.

Daarna gaat de reis verder naar Foča. Het is telkens een plezierige ervaring om op Camping Drina (https://www.autocampdrina.com/en/home) te verblijven. Deze kleinschalige familiecamping is een paradijs om te raften, te hiken, te socializen met andere gasten en… te eten. Vader Branko heeft zijn strepen verdiend met het grillen van vlees en forel boven een open houtvuur en ik kijk er naar uit om al dat lekkers naar binnen te spelen. Deze keer heeft hij iets anders in gedachten. Johan, een van de Nederlandse gasten “smeekt” al enkele dagen om een speenvarken aan het spit, een van de Bosnische culinaire tradities. Vandaag krijgt hij zijn zin. In ruil moet hij helpen met de bereiding maar dat vindt de man leuk. Bij mijn aankomst hangt het arme dier net aan het spit.

Het varkentje wordt puur natuur klaargemaakt. De enige toevoegingen zijn zout en af en toe een flesje bier. Als toeschouwer is het belangrijk om je bier in de gaten te houden. Wie niet goed oplet, speelt zijn drank kwijt aan de kok die het zonder pardon gebruikt om het varken te besprenkelen. Alle gasten worden ’s avonds verwend met smakelijke stukjes vlees, geserveerd met een salade van witte kool en tomaten in de gezellige open blokhut aan de rivier. Die witte kool gedrenkt in olie en nog enkele onbekende ingrediënten is altijd een voltreffer. Ik moet dringend het juiste recept vragen. Het smaakt verfrissend. De maaltijd is een culinair hoogtepunt in Bosnië.

Na een nacht op Camping Drina gaat de reis verder naar Blagaj. De zomer in Bosnië-Herzegovina is dit jaar extra heet. Hoe zuidelijker, hoe warmer. In Blagaj flirten de temperaturen met 40 graden. Na enkele weken ben ik helemaal geacclimatiseerd en zelfs 40 graden verrast niet meer. Gelukkig koelt het ’s nachts redelijk af en slapen lukt voortreffelijk.

Om naar Blagaj te rijden, neem ik een onbekende route. De M20 loopt dwars door het Sutjeska Nationaal Park. De smalle en af en toe in slechte staat verkerende weg loopt dwars door de ongerepte natuur. Het is geen echte bergcol maar wel een leuke rit met hellingen, afdalingen en bochten. Ik stop aan de niet te missen hotspot in Tjentiste. Hier staat een heel speciaal oorlogsmonument met de naam “Vallei der Helden” en een klein museum dat op maandag gesloten is. Het monument werd in 1971 gebouwd en herdenkt de Slag van Sutjeska uit de 2de wereldoorlog. De veldslag duurde van 15 mei tot 16 juni 1943. Het was een ongelijke strijd. De Duitsers en hun bondgenoten waren met 127.000 manschappen tegenover 18.000 partizanen. Toch slaagde het Joegoslavische leger erin om de omsingeling te doorbreken. Er vielen 8000 doden waaronder veel soldaten maar ook een groot aantal burgers. Omdat de operatie “Fall Schwarz” zoals de Duitsers die noemde faalde, werd deze veldslag als een keerpunt gezien in de 2de wereldoorlog. Het gedenkteken staat op een heuvel en om vlakbij te komen, moet je een aanzienlijke hoeveelheid trappen overbruggen.

Na de tussenstop in Tjentiste volgt de verdere route naar Blagaj. De weg wordt langzaamaan breder. Het bij momenten desolate landschap is apart. Er zijn weinig dorpen en bijgevolg weinig verkeer. De weggebruikers zijn op een hand te tellen. De koeien daarentegen zijn alom vertegenwoordigd. Af en toe staat er zo’n kolos midden op de baan en dan is het een kwestie van geduld hebben. De beesten hebben duidelijk nog nooit van verkeersregels gehoord.

Blagaj ligt in een vallei en die zie je op zo’n 10 km afstand liggen vanop de route. Ik stop om een foto te nemen en probeer Camping Mali Wimbledon te lokaliseren vanop grote hoogte, maar dat lukt niet.

Camping Mali Wimbledon (http://www.campingmostar.ba/) in Blagaj is mijn vaste stek. Er zijn nog minstens 4 leuke campings in de buurt maar hier kan ik zwemmen in een modern zwembad met een aangename temperatuur. De meeste andere campings liggen aan de rivier. Zwemmen is ook mogelijk, maar dan in koud rivierwater. Deze koukleum is daar niet tegen bestand. De 2 Franse koppels die ik ontmoette in Sarajevo zijn ook van de partij op deze camping. Ze nodigen me onmiddellijk uit voor het avondmaal. Dat laat ik me geen 2 keer zeggen…