Nationaal park Lovćen

19 augustus 2021: Trebinje – Lovćen (Montenegro) 101 km

Trebinje ligt niet zo ver van Montenegro. Toch duurt de grenspassage langer dan verwacht en dat ligt voor een keer niet aan zware controles of files. Het douanekwartier aan Bosnische kant in Klobuk kampt met elektriciteitsproblemen en de slagboom werkt niet. Ik ben helemaal alleen aan de kleine grenspost en de dienstdoende agent excuseert zich meteen voor het technisch ongemak. Na een kwartier is er nog steeds geen elektriciteit en de sleutel om de slagboom handmatig te openen is zoek. Het is tijd voor plan B. Ik mag de grens oversteken via het linkse rijvak en dat is een unicum. Op die plek hangt geen slagboom, maar de file die ondertussen achter me ontstaan is, moet eerst achteruit. Onder begeleiding van enkele agenten komt alles met een beetje vertraging toch in orde. Aan de grenspost van Montenegro verloopt de procedure normaal.

Het traject naar Lovćen is een pareltje. De R-15 is een smalle, verharde bergweg van 36 km. Het wegdek is soms in goede staat en soms niet. De verharde rijstrook is net breed genoeg voor de bus. De route is prachtig, maar af en toe zijn er hindernissen te overwinnen. De tegenliggers zijn het minst van mijn zorgen want die rijden allen braaf een stukje achteruit bij een passage. Het zijn de schapen, de geiten, de koeien en de bijbehorende honden die soms midden op de weg blijven staan tot de herder hen ter orde roept en de beesten luisteren niet altijd van de eerste keer. De 36 km zijn pas na 1,5 uur een feit.

De R-13 is van hetzelfde kaliber. Na 11 km verandert de smalle weg in een gloednieuwe brede bergweg (R-25). Ondanks het hellingspercentage van 11% en enkele haarspeldbochten gaat het nu wel vooruit. De R-25 heeft onderweg enkele stopplaatsen met uitzicht op de baai van Kotor en het vliegveld van Tivat. Even halt houden is een must, want het uitzicht is adembenemend.

Op mijn bestemming in het Nationaal park Lovćen parkeer ik de bus onder de bomen op de parking van het bezoekerscentrum. Er is een speeltuin, een koffietent en een restaurant. De plek is gratis en het is toegelaten om te overnachten. Ik heb heb gezelschap van een Frans gezin dat een wereldreis maakt van 2 jaar. Ik ontmoette hen al een keer in Bosnië.

Lovćen is niet alleen de naam van het nationaal park, maar ook van de berg die de omgeving domineert. De berg heeft 2 toppen: de Štirovnik van 1749 m en de Jezerski vrh van 1657 m. Het grootste en meest belangrijke monument van het nationaal park is het mausoleum van Petar Petrović Njegoš, gelegen op de top van de Jezerski vrh. De man was een belangrijk heerser, bisschop en dichter. Hij leefde in de 19de eeuw en stierf op 38 jarige leeftijd aan tuberculose. Zijn graftombe is het hoogst gelegen mausoleum ter wereld en dat heb ik in mijn kuiten gevoeld tijdens de wandeling naar de top. Na een voettocht van 8 km bergop, begint het echte klimwerk pas. Als orgelpunt volgen er nog 461 trappen, deels door een tunnel.

De overdekte kapel is het meest indrukwekkende gedeelte van het mausoleum. Het plafond is bedekt met mozaïektegels. Binnenin staat een beeldhouwwerk van Njegoš.

Achter het mausoleum bevindt zich een smal wandelpad naar een uitkijkpunt. Het ruige berglandschap is imposant.

De terugtocht is iets te veel van het goede. Na de afdaling van de trappen, carpool ik mee met een dame die per taxi de attractie bezoekt vanuit Cetinje en dat is puur toeval. De taxichauffeur passeert op zijn route mijn thuishaven aan het bezoekerscentrum van Lovćen. Deze keer mag ik 5 € betalen…