De tabaksindustrie van Prilep

22 augustus 2021: Skopje – Prilep 126 km

Camperplaatsen op een hotelterrein zijn niet zo dik gezaaid. Het heeft ’s ochtends een groot voordeel. In plaats van zelf koffie te zetten en een bakker te zoeken, is er steeds een uitgebreid ontbijtbuffet. Het mag ook al eens gemakkelijk zijn. Na een stevige maaltijd met spek en eieren, is het tijd om verder te rijden.

De volgende halte is Prilep. De stad ligt centraal in Noord-Macedonië en is gebouwd op een plateau tussen een aantal bergen. De intentie om geen autosnelwegen te rijden, loopt al na 5 km spaak. De rijbaan die eerst een kasseiweg en daarna een grindweg wordt, belooft niet veel goeds en een voorbijrijdende mountainbiker is een teken aan de wand. De man zegt dat de off-road bergpas wel degelijk de juiste richting is en hij denkt dat het haalbaar is met de bus. Denken is niet genoeg. Ik draai voor alle zekerheid om en neem de E-75 autosnelweg. Deze snelweg gaat tot Veles zijdelings over een bergkam. Het is een tolweg, maar tegelijkertijd een mooie route. De maximum snelheid is 80 km per uur. Genieten van het uitzicht kan nog net. Vanaf Veles tot Prilep gaat het over de R1312. Deze verkeersweg is heuvelachtig zonder al te hoge toppen te scheren.

In Prilep logeer ik op de camperplaats van Hotel Kristal Palas (https://kp.mk/articles/welcome-our-4-star-hotel-kristal-palas). In feite is het gewoon voor de tweede dag op rij een parking van een hotel. Vanuit een raam op de benedenverdieping wordt een elektriciteitskabel getrokken en camperaars mogen gebruik maken van het toilet. Hotel Kristal Palas ligt in het centrum en is een ideale uitvalsbasis om de stad te verkennen. Ik ga meteen op pad.

Prilep ligt op een hoogte van 650 m boven de zeespiegel en is de 4de grootste stad van Noord-Macedonië met bijna 70.000 inwoners. De tabaksindustrie scheert hier hoge toppen. Tabak wordt op ambachtelijke wijze gekweekt en behandeld. De grote merken uit de tabaksindustrie gebruiken vaak de tabak die hier geproduceerd wordt. Het centrale plein in het stadscentrum heet Alexandrië en werd aangelegd ter ere van Alexander de Grote.

Op en rond het plein staan verschillende monumenten. Het is niet helemaal duidelijk wat ze voorstellen. De bijbehorende uitleg is geschreven in het Cyrillisch alfabet en dat is Chinees voor mij.

Het stadscentrum telt veel terrassen, winkels en een oude bazaar. Het is zondag en de winkels zijn gesloten. De straten liggen er verlaten bij. Sommige café’s en restaurants zijn gelukkig open. Het blijft warm in deze regionen en af en toe pauzeren voor een drankje doet deugd. Voor de prijs moet je het alvast niet laten. Een cola kost gemiddeld 50 MKD (0,80 €).

Prilep telt verschillende historische gebouwen en oude ruïnes. In de binnenstad liggen de klokkentoren en de overblijfselen van een moskee zowat naast elkaar. Het elektriciteitsnetwerk is overal zichtbaar aanwezig. De bedrading hangt kris kras over de straten en soms opvallend laag bij de grond.

De belangrijkste ruïnes van Prilep zijn de Marko’s torens, net buiten de stad in de heuvels. Via het centrum en de buitenwijken wandel ik naar boven. Nu wordt de tabaksindustrie overduidelijk zichtbaar. Overal langs de weg hangt tabak te drogen, bedekt met plastiek. Werkelijk elke beschikbare plaats wordt gebruikt, soms in de tuin, langs de straten en zelfs in het centrum op de stoep.

De Marko’s torens zijn vernoemd naar Marko Mrnjavčević. Hij was een Macedonische koning in de 14de eeuw. De ruïnes zijn de overblijfselen van een vroeg-antieke nederzetting en een fort met een oppervlakte van 3,6 ha. Er zijn nog 3 goed bewaarde torens en tal van restanten.

Door de heuvel te beklimmen, vang ik twee vliegen in een klap. Niet alleen de historische resten zijn interessant. Het wijdse uitzicht over Prilep is minstens even imposant.

10 km stappen, is genoeg voor vandaag. Het wordt stilaan tijd om me te verdiepen in de menukaart van Hotel Kristal Palas.