Zwevende kloosters

25 augustus 2021: Struga – Kastraki 300 km

26 augustus 2021: Kastraki – Kastraki 0 km

De Griekse en tegelijkertijd de EU-grens overschrijden is de ingewikkeldste passage tot nu toe. In het “verenigd” Europa heeft elk land zijn eigen coronavoorwaarden. Anders dan in de meeste Oost-Europese landen is een bewijs van vaccinatie lang niet altijd voldoende. Het is al een tijd geleden dat ik nog zoveel huiswerk had. Om Griekenland binnen te mogen zonder meteen een boete van 500 € op te lopen, is een PLF formulier verplicht. De Grieken willen een heleboel informatie weten die voor mij als camperreiziger op dit moment nog onbekend is. De juiste datum van de grensoversteek, de correcte grenspost en het adres van overnachting moeten op het document vermeld worden. De avond voor vertrek is gevuld met het nodige opzoekingswerk en administratie. Ik verstuur het PLF formulier online en krijg meteen daarna een mail met een QR-code. Aan de grens is geen WiFi. Het wordt nog een gesukkel om de code op mijn telefoon te plaatsen zodat die offline leesbaar is, maar uiteindelijk lukt het.

De Grieken doen er nog een schepje bovenop. Zelfs met het vaccinatiecertificaat volgt mogelijk een coronasneltest aan de staatsgrens. De slachtoffers voor de testprocedure worden willekeurig uitgekozen. Bij de grenspost staat een man in een slobberige Nike outfit het verkeer te regelen aan een Rode Kruis tent. Hij maakt deel uit van de testzone en vraagt achtereenvolgens de identiteitskaart, het PLF document en het coronacertificaat. Ik mag verder rijden. De Griekse douanebeambten vervolledigen de procedure in hun kantoor. Elke chauffeur moet uitstappen om hen dezelfde paperassen nog een keer te tonen. Ook hier volgt een vrijgeleide. De grenspassage is geslaagd.

Camping Vrachos Kastraki (https://www.campingkastraki.com/en/index.html) wordt de thuishaven voor de volgende nachten. Het kampeerterrein ligt op een steenworp van de Meteora kloosters. Er is een zwembad met uitzicht op de unieke rotspartijen en een restaurant.

De Meteora kloosters liggen tussen de bergmassieven van Pindos en Antichasia, achter de steden Kalambaka en Kastraki. Vanaf de 9de eeuw na Christus begonnen kluizenaars de rotsen te beklimmen om in afzondering te leven in de openingen van de rotswanden. Tussen de 14de en de 15de eeuw werden kloosters gebouwd op de top van verscheidene rotspilaren. De benodigde bouwmaterialen werden via ladders en touwen aan netten omhoog getrokken. Bij gebrek aan wegen in het gebied duurde het voorbereidende werk tientallen jaren. De monniken gebruikten dezelfde weg om hun convent te betreden. Ze leefden eeuwen zelfvoorzienend en afgezonderd van de buitenwereld. De constructies leden veel schade tijdens verschillende oorlogen. 6 van de 24 oorspronkelijke kloosters zijn nog steeds bewoond en zoveel mogelijk in oorspronkelijke staat hersteld. Ze zijn het hele jaar door te bezoeken. Enkele jaren geleden werd het Ypapanti klooster aan de bezoekerslijst toegevoegd, maar dit is enkel toegankelijk voor wandelaars.

Aan de ingang van Camping Vrachos Kastraki vertrekt om 9 uur en om 12 uur een bus. De busroute stopt aan het hoogst gelegen klooster. Een enkele rit kost 1,60 €. Ik loop te voet weer naar beneden en passeer zo de meeste locaties. Elk klooster is te bezoeken voor de prijs van 3 €. De kloosters betreden kan enkel met gepaste kledij. Shorts en t-shirts zonder mouwen zijn verboden. Er zijn stukken stof met een voorbindlint te koop aan de prijs van 2 €. Ik bezoek alleen het Roussanou klooster dat op een relatief lage rots ligt. Er is enkel toegang tot de kleine kapel met fresco’s uit 1560. Fotograferen is binnen verboden.

Sinds 1988 werd deze unieke locatie toegevoegd aan de Unesco werelderfgoedlijst. De terugtocht vanaf het grootste klooster op de top naar de camping is een bijzondere ervaring. Het uitzicht is buitengewoon mooi. De gerestaureerde bouwwerken lijken voortdurend te balanceren op de smalle kliffen. Na elke bocht volgt een nieuwe verrassing.