Sinop

5 september 2021: Sinop – Sinop 0 km

Het is een lastige beslissing en de twijfel sluimert al enkele dagen, maar de kogel is door de kerk. Aan de Georgische grens maak ik rechtsomkeer. De nieuwsgierigheid blijft maar de ingewikkelde grensoversteek, inclusief PCR-test en de weersomstandigheden in het Kaukasusgebergte spelen me parten. Aan het grensgebied met Georgië rijd ik weer naar warmere zuidelijke oorden. In het boeiende Turkije valt nog heel veel te zien, bijvoorbeeld een daguitstap naar het schiereiland Sinop.

De havenstad en badplaats verwelkomt voornamelijk Turkse toeristen. De stad heeft nochtans een rijke geschiedenis die hier en daar zijn sporen nalaat. Een van de meest in het oog springende gebouwen is het fort van Sinop. Het immense complex werd al in de 7de eeuw opgetrokken. De muren van het fort zijn 18 m hoog en 3 m dik. De 11 wachttorens bereiken een niveau van 22 m. In 1887 werd binnen de dikke muren een streng beveiligde gevangenis gebouwd die tot 1997 in gebruik was. Ontsnappen was quasi onmogelijk vanwege de ligging binnenin het fort. Het werd een minder gezellige thuishaven voor vele dichters, schrijvers en journalisten die hun boekje letterlijk te buiten gingen. De voormalige gevangenis is nu een museum. Een bezoek aan het oude huis van bewaring is momenteel niet mogelijk wegens tijdelijk gesloten. Er zijn renovatiewerken aan de gang. Een wandeling rond het gebouw kan wel.

Even verderop ligt de haven en het kasteel van Sinop. Het ontstaan dateert uit de 8ste eeuw ter verdediging van het schiereiland, samen met een 2,5 km lange verdedigingsmuur. Een deel van de stadsmuur staat nog overeind en een van de torens is vrij te beklimmen.

Gelijklopend met de havenboulevard, maar dan hogerop ligt een lange winkelstraat. De straat herbergt opvallend veel banketbakkers. De taarten zien er kleurrijk en overheerlijk uit. Het water loopt me in de mond. De biscuits zijn te groot voor mijn rugzak en de kleinere versies zijn al staande moeilijk naar binnen te werken zonder zelf helemaal vol te hangen. In plaats daarvan ga ik mijn boekje te buiten aan een uitgebreid Turks ontbijt voor 40 TL (4 €) in een van de “ontbijtrestaurants” in het centrum. De foto is genomen vooraleer de grote pan met eieren arriveert.

Het vervolg van de stadswandeling brengt me bij de Alaaddin-moskee. Ik vang een glimp op van het indrukwekkende gebouw en de binnenkoer. Om de hoek ligt de Pervane Medrese. Dit is een historische madrasa uit het jaar 1265. Het is een oude Islamitische school die nu gebruikt wordt als souvenir- en winkelbazaar. Bij de ingang schenkt men koffie of thee. Ontbijten op het kleurrijke terras kan ook. Op de binnenkoer staat een mooie fontein omringd door planten. De duiven uit de buurt lessen hier uitgebreid hun dorst en baden naar hartenlust. Aan de zijkanten zijn kleine souvenirkramen geïnstalleerd. Het is hier gezellig vertoeven.

Tot slot bezoek ik de hoger gelegen Balatlar kerk die in de 7de eeuw gebouwd werd door de Byzantijnen. De kerk staat omschreven als archeologische vindplaats. Bezoek is voorlopig nog niet mogelijk. Sinds 2009 doet men archeologische opgravingen en de site is afgesloten voor het grote publiek. Door het hekwerk is te zien dat de vindplaats groot en historisch interessant is. Volgens Wikipedia zijn er mozaïeken, menselijke resten en belangrijke artefacten gevonden. Ik kan alleen de buitenmuur fotograferen.

Genoeg geschiedenis voor vandaag. Ik installeer me voor de rest van de dag aan het strand van Marti Camping met een boek. Morgen gaat de reis weer verder richting Georgië…