Van het klooster naar een thee-café

9 september 2021: Macka – Sümela klooster – Hopa 238 km

Het Sümela kloostercomplex is gebouwd tegen een steile rotswand in het Zigana gebergte. Het ligt slechts 11 km van mijn huidige locatie. Vooraleer de echte dagtrip begint, ga ik een kijkje nemen. Zoals gewoonlijk is het veel te vroeg. Het klooster gaat pas om 10 uur open voor het publiek in de zomermaanden. Een blik werpen op de indrukwekkende rotswand kan altijd en dat is het doel. Het klooster werd gesticht in het jaar 386 na Christus door de Atheense monnik Barnabas en zijn neef Sophronios. Het bestond slechts uit 2 rotskamers. Het miniklooster geraakte door de jaren in verval. In de 6e eeuw gaf Justianus, een Byzantijnse keizer de opdracht aan Generaal Belisarius om het klooster te restaureren en uit te breiden. Zoals bijna elk historisch pand werd het tussendoor geplunderd en afgebrand. Het kreeg zijn huidige vorm in de 13de eeuw. Er is parking op 4 km van het klooster. Kleine bussen rijden bezoekers tegen een zacht prijsje naar boven. Voor een busrit is het nog te vroeg. Ik ga te voet tot aan het punt dat het gebouw verschijnt. De bosrijke omgeving is mooi en het klooster schittert tegen de rotswand.

Koffie en thee zitten diep geworteld in de Turkse cultuur. Turken zijn met voorsprong de grootste theedrinkers ter wereld. Ze drinken hun geliefkoosde drank van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Het theeritueel is een symbool van vriendschap en gastvrijheid. Wie ooit in Turkije op vakantie was, zal dit beamen. Op vele plaatsen wordt gratis een kop thee aangeboden. Op kampeerterreinen staat het drankje vaak kosteloos ter beschikking. Er zijn zelfs speciale locaties waar je alleen thee kan drinken. In Hopa, kortbij de Georgische grens is zo’n plek en daar ben ik nu aanbeland. Ik overnacht in de tuin van theeboer Yasar en als welkomstdrank schenkt hij thee in de typische smalle theeglazen onder een lindeboom, die ook voor theeproductie zorgt. Hij heeft een theeboerderij en een theecafé. Centraal staat een multifunctionele houtkachel met bovenaan de theekannen. In de schuif onderaan maakt hij gebakken aardappelen en overheerlijke köfte.

Na de maaltijd demonstreert Yasar de Turkse manier van thee maken. Hiervoor gebruikt hij een dubbele theepot. In de onderste helft van de pot giet hij gekookt water. De bovenste pothelft is iets kleiner. Deze vult hij met thee en gekookt water. Na ongeveer 20 minuten trekken, is het brouwsel klaar. Dit proces heet “demenlek” in het Turks. Hoe donkerder de kleur, hoe intenser de smaak. Het ingetrokken mengsel wordt in een klein theeglas gegoten, aangevuld met heet water. Vreemd genoeg gebruikt Yasar niet zijn eigen geteelde thee. Hij verkoopt de oogst aan de fabriek en gaat zelf naar de winkel voor thee. Vandaag krijg ik “thee-les”. Morgen bezoek ik zijn theeboerderij. Yasar is terug te vinden op de app Park4night en ontvangt regelmatig buitenlandse gasten met campers. Het is een mooi concept.