Van Side naar Demre en Dalyan

26 september 2021: Side – Demre 222 km

27 september 2021: Demre – Demre 0 km

28 september 2021: Demre – Dalyan 214 km

Demre is een uitstekende tussenstop om te luieren. Camping Andriake (http://www.andriake.com/) ligt aan een kleine haven en een zandstrand. Vanuit de haven varen dagelijks boten naar het eiland Kekova. Het is een ideale plek om grote zeeschildpadden te spotten. Langs de kust van het eiland liggen de ruïnes van een gezonken stad. Even buiten Demre bevindt zich de oude Lycische stad Myra, bekend van onze huidige Sinterklaas. Uitgebreidere informatie over deze bezienswaardigheden staan elders op de blog. Ik heb beide plekken al uitgebreid verkend. Ik kom enkel terug voor de gezelligheid op Camping Andriake en om te niksen aan het strand. Demre is een grote leverancier van fruit en groenten. Er worden onder andere tomaten en pepers gekweekt. Het is de perfecte plek om Andy’s Pepper aan de man te brengen. Ik voel me na 2 dagen een echte “peperzaad-dealer”. De voorraad slinkt zienderogen.

Het niks doen lukt fantastisch. Ik maak kennis met Pierre en Nicole uit Frankrijk, drink enkele biertjes en geniet van een lummeldag aan het strand.

Na 2 dagen is het opnieuw tijd voor actie. De volgende halte is Dalyan. De kleine stad met bijna 5000 inwoners ligt aan de oevers van de Dalyan Boğazı rivier, een delta van rietlanden die uitmondt in de Egeïsche Zee. Het is de bedoeling om te overnachten op het Dalyan Bungalowpark. Ze hebben enkele plaatsen voor campers, maar het kampeergedeelte is dit jaar gesloten. Ik heb geen goesting in een zoektocht naar een reguliere camping en overnacht op de parking van het restaurant. De plek is ideaal om de rotsgraven en de archeologische site van de oude Griekse stad Kaunus te bezoeken. Kaunus lag vroeger aan zee, maar door het dichtslibben van de rivier ligt het nu landinwaarts. Het Dalyan Bungalowpark ligt aan de verkeerde kant van de rivier om beide plekken te bezoeken. De mini ferry naast het restaurant biedt de oplossing. De kleine boten varen de hele dag op en af, zelfs met een 3-tal auto’s aan boord.

De rotsgraven die vanaf de rivier duidelijk zichtbaar zijn, zijn verboden terrein. Op de korte overtocht ontmoet ik Lesley, een Nederlandse dame van Canadese origine. Ze kent de streek als haar broekzak en neemt me mee op sleeptouw. Het plaatselijk kerkhof biedt een veel beter uitzicht op de hoger gelegen tombes dan de rivier. Via de toegangspoort wandelen we naar de achterkant van het kerkhof tot aan de voet van de beruchte gravenrots.

2 km verderop liggen de restanten van de oude Griekse stad Kaunus. De belangrijkste bezienswaardigheden op de archeologische site zijn het oude badhuis, de voormalige stadsmuren en een goed bewaard theater. Het amfitheater is gebouwd in de bovenstad. Het biedt plaats aan 5000 toeschouwers. Helemaal bovenaan is de plek van de vroegere haven nog te zien. De zee, die minstens 10 km verder ligt, zou ook zichtbaar zijn. Ik klim deze keer niet naar boven om de informatie te verifiëren. Het pad over de theatertrappen lijkt me iets te ruig. Het klimwerk is geen probleem maar het afdalen wel, met maar één dienstdoend oog. Gebroken botten kan ik missen als de pest.

In deze regio zijn weinig toeristen. De muggen daarentegen zijn alom aanwezig. Het is zo erg dat er bij het avondmaal in het restaurant van het bungalowpark spontaan muggenspray wordt geserveerd om de plaag te bestrijden. Het is eten of opgegeten worden. Met het product blijft het ongedierte gelukkig op veilige afstand. Ik sluit de avond af met Lesley, die me vergezelt op het terras.