Mooie stranden en de hel van Izmir

29 september 2021: Dalyan – Selçuk 267 km

30 september 2021: Selçuk – Ören 264 km

De terugweg naar België is definitief ingezet. De voorbije week boekte ik een ferry van Patras (Griekenland) naar Venetië (Italië). Dat ging niet van een leien dakje. Het systeem “camping aan boord” waarbij het mogelijk is om op de boot in je eigen voertuig te overnachten, is de hele maand oktober volgeboekt. Er zijn ook geen bedden op overschot. De overtocht van 30 uur wordt geen pretje. Het is niet anders. De afvaart is op 7 oktober om 23.59 uur. Ik heb een week tijd om ruim 1000 km te overbruggen tussen Ören en Patras. Dat moet lukken.

Een aantal bezienswaardigheden langs de zuidkust van Turkije vormen geen geheim meer en staan elders in de blog beschreven. Het ontbreekt aan een plan, maar dat mag. Ik laat alles op me afkomen. Zwemmen in de grot van Zeus staat op de verlanglijst, maar die bezigheid wordt snel geschrapt. De grot in de vorm van een zwembad ligt verborgen tussen bomen en planten en is moeilijk te bereiken. Volgens de Griekse mythologie verstopte Zeus zich op deze plek om aan de woede van zijn broer te ontsnappen. In het blauwgroene water van de grot zwemmen is een populaire activiteit. Het provisoire kampeerterrein op 200 van de grot is jammer genoeg gesloten. Ik moet voor de zoveelste keer noodgedwongen op zoek naar een andere slaapplek.

Autosnelwegen vermijden heeft zijn voordelen maar soms ook nadelen. Derili Camping-Motel in Selçuk aan het andere eind van het toeristische Kusadasi bereiken, kost een eeuwigheid door het drukke verkeer. Maar wat een rust bij aankomst! Deze camping is ondanks zijn verouderd sanitair een verborgen parel aan het Pamucak strand. Het restaurant van de camping ligt op het zandstrand tussen de palmbomen. Verder is er in de wijde omtrek niets. Het levert prachtige beelden op.

Om zonder autosnelwegen van Selçuk naar Ören te rijden, is de 3de grootste stad van Turkije de grootste hindernis. De metropool Izmir telt 2,5 miljoen inwoners. De transit gaat dwars door het centrum. Het drukke verkeer is geen lachertje. Veel tijd om rond te kijken is er niet. Mijn wonderlijke GPS is geen groot licht in het woelige verkeer. Het toestel schakelt op de meest cruciale momenten over op achteruitrijcamera zodat de te volgen route onzichtbaar wordt. Gelukkig heb ik op voorhand het parcours bestudeerd. Ouderwets de borden volgen, lukt uiteindelijk ook. Er is tijdens een filemoment zelfs tijd om een foto te nemen. Ah ja, ik mag ook een keer stoppen bij een politiecontrole om mijn rijbewijs te tonen. Voor al wie eraan twijfelt, de oude roze vod uit 2004 met een afschuwelijke pasfoto wordt zonder probleem goedgekeurd.

De eindhalte op Altin Camps (https://www.altincamp.com/) in Ören is bekend terrein. Het is een plezier om op deze geriefelijke camping aan het strand te verblijven. Ik overweeg een extra stranddag maar de wind blaast iets te hard. De bikini maakt plaats voor een extra vest. Ook hier is het eind september. Het restaurant van Altin Camps is gesloten, maar het aanwezige personeel flanst zonder morren een lekkere maaltijd in elkaar. Na een drukke, snelwegloze rit, is het bijbehorende wijntje dik verdiend.