Hoppa! Naar Omiš… en de dokter.

5 januari 2022: Sarajevo – Blagaj 141 km

6 januari 2022: Blagaj – Omiš (Kroatië) 139 km

Op 12 januari staat de bootovertocht vanuit het Kroatische Split naar het Italiaans Ancona gepland. In afwachting van de oversteek is enkele dagen freewheelen in Kroatië een leuke optie. Na een laatste tussenstop in Blagaj voor een bezoek aan mijn vaste kapper, gaat de rit rechtstreeks naar Omiš, een kuststadje in de buurt van Split aan de Adriatische Zee. Het is een nostalgische plek, niet alleen voor toevallige gasten, maar ook persoonlijk. De eerste kennismaking dateert van ongeveer 35 jaar geleden tijdens een geïmproviseerde roadtrip met enkele vrienden, toen nog met de tent en twee volgepropte auto’s waaronder een 2pk’tje. Het voormalige Joegoslavië stond op springen maar wij dartelden nog naïef en onbezorgd rond op deze “romantische” plek. Tijdens een kennismaking met het oude stadsgedeelte kwamen we terecht in een kleine kroeg, gevestigd in een pand van een voormalige hoefsmid. De houten tafels en krukken, allen op maat gemaakte boomstammen bevonden zich rond de oude smidse. Er volgde een onverwachte kennismaking met Barbara, een uit de kluiten gewassen uil die plots, op bevel van de kroegbaas uit de oude haard sprong. We schrokken ons in eerste instantie rot, maar daar kwam snel verandering in. Het tamme exemplaar was degelijk opgeleid en toonde haar kunsten voor het aanwezige cafépubliek: stukjes vlees eten vanaf de oogleden van haar trainer. De herinnering staat nog steeds op het netvlies gebrand. Ik besluit het verhaal te checken tijdens een koffiepauze in een van de historische voetgangersstraatjes. En jawel hoor! Zowel de klanten als de cafébaas kennen de vertelsels. Niemand van de aanwezige gasten heeft de uil ooit met eigen ogen gezien wegens te jong, maar iedereen weet waar Barbara woonde en dat wordt met veel enthousiasme getoond. Het cafeetje is al lang gesloten, maar het pand staat er nog.

Omiš was in de 13de en 14de eeuw een van de meest beruchte steden aan de Adriatische kust. Het was de thuisbasis van piraten die zich verrijkten door met hun snelle boten, handelsschepen aan te vallen uit Dubrovnik en Venetië. Als de buit binnen was, vluchtten ze even rap als ze gekomen waren via de Cetina rivier, waar de grote boten hen niet konden achtervolgen. Om overvallen te vermijden, betaalden veel handelaars een piratenbelasting. Omiš werd op deze manier een welvarende stad.

De zeerovers zijn ondertussen verdwenen maar hun erfenis is nog steeds te bewonderen. Omiš telt ook enkele oude forten die dateren uit de 15de eeuw tijdens het Venetiaanse tijdperk. Die oude forten moesten dienen om de stad te beschermen tegen de aanstormende Turken. De hoger gelegen bouwwerken vragen enig klimwerk en ik besluit om dat te bewaren tot morgen. De verkenning van het oude stadsgedeelte met enkele historische kerkjes en huizen is voorlopig voldoende. Omiš ligt er in deze tijd van het jaar verlaten bij. Veel restaurants en winkels zijn in de winter gesloten.

Wakker worden in Omiš is een pijnlijke gewaarwording. Mijn linkerarm die al een tijd stijf aanvoelt, is plots helemaal buiten dienst. Bewegen gaat gepaard met vervelende pijnscheuten en rijden is onmogelijk. De plaatselijke dokter spreekt van een tenniselleboog in een ver gevorderd stadium en dient een inspuiting toe. Rusten en 3 maal per dag een ontstekingsremmer doorslikken, is het verdict. Zelfs de klim naar de hoger gelegen vestingwerken is er te veel aan. Een verhaal tokkelen met de rechterhand op de laptop behoort nog net tot de mogelijkheden. Het is even gedaan met freewheelen door Kroatië. Auto Kamp Lisičina (http://www.ac-lisicina.hr/) blijft de komende dagen de thuisbasis in afwachting van enige verbetering. Het kleine kampeerterrein vlakbij het centrum heeft alle voorzieningen.