De heuvels van Sarajevo

13 juni 2022: Jajce – Banja Luka 71 km

14 juni 2022: Banja Luka – Konjic 207 km

15 juni 2022: Konjic – Sarajevo 70 km

Na Jajce volgen enkele werkbezoeken aan campings in Banja Luka en Konjic. In Sarajevo is het tijd voor een snipperdag. Ik ontdek een alternatieve kampeerplek in de heuvels van de Trebevic bergen, op 830 m hoogte. Camping Olywood (https://olywood-one.business.site/?utm_source=gmb&utm_medium=referral) is het makkelijkst bereikbaar via de R446. Het is goed om vooraf te reserveren want het mini kampeerterrein heeft slechts plaats voor een 8-tal campers. Boeken kan eenvoudig via een WhatsApp bericht. Het is een steile klim via de heuvelrug van Trebevic om de camping te bereiken. De naam Olywood heeft niets te maken met de Amerikaanse filmindustrie. Het is een combinatie van de voornaam van de eigenaar en de locatie van de kampeerplek: Oliver in de bossen vormt met enige verbeelding in het Engels “Olywood”. De sfeer is relaxed. Bij aankomst zitten enkele gasten te keuvelen op het gezellige terras aan de huiselijk ingerichte bar. Oliver heet nieuwe gasten hartelijk welkom en helpt camperaars om hun voertuigen minutieus te manoeuvreren op het krappe terrein, zodat alles perfect past. De ligging is uitstekend voor een bezoek aan Sarajevo. Het centrum van de stad ligt slechts op 2,5 km afstand. De afdaling duurt te voet ongeveer 30 minuten. De terugweg bergop is waarschijnlijk een ander paar mouwen. Er volgt geen test want het doel van de dag ligt nog een beetje hoger dan Camping Olywood.

Mijn bestemming is een terugkeer in de tijd. In 1984 werden de Olympische winterspelen verrassend georganiseerd door het voormalige Joegoslavië. Het was de allereerste keer dat een land achter “het ijzeren gordijn” de kans kreeg om het evenement te organiseren en dat deden ze uitstekend. De spelen van 1984 zitten in het Bosnische collectieve geheugen gegrift. Het had nochtans op een fiasco kunnen uitdraaien want die bewuste winter wilde er maar geen sneeuw vallen. De sneeuwkanonnen stonden klaar om kunstsneeuw te produceren maar de temperaturen bleven te hoog om alle pistes van voldoende, kwalitatieve sneeuw te voorzien. Het werd spannend maar net op de dag van de openingsceremonie viel er maar liefst 1,5 m wit goud naar beneden tot grote opluchting van het ganse land. Als jonge tiener hing ik in 1984 voor de buis om geen minuut te missen van het grootse sportevenement. Vandaag keer ik per fiets terug naar de Olympische bobsleebaan uit mijn tv-herinnering, op 4 km van Camping Olywood. 4 km is een misleidend cijfer want de rit gaat steil omhoog. Bovendien zijn er wegenwerken. De calvarietocht heeft meer weg van Parijs-Dakar dan van een simpele fietstocht. Stofwolken achtervolgen me en de wegenwerkers supporteren alsof de Olympische spelen nooit zijn weg geweest.

De bobsleebaan onderging in de loop der jaren een hele gedaanteverwisseling. De oorlog en de natuur deden hun werk grondig. De locatie waar in 1984 gestreden werd voor de medailles onder luid gejuich van duizenden toeschouwers is nu vergane glorie. Sommigen houden ervan, anderen vinden het afgrijselijk. Voor mij blijft het een fascinerende locatie waar atleten zich bijna 40 jaar geleden naar beneden stortten aan een waanzinnige snelheid. De met graffiti beschilderde, vervallen piste wordt nu bezocht door toeristen, al staan ze niet in dikke drommen te wachten. Een bezoek kan met de kabelbaan vanuit het stadscentrum of met de auto. Er is voldoende parking aan Hotel Pino.