Počitelj

7 juli 2022: Stolac – Počitelj – Blagaj 49 km

Het is zonde om van Stolac naar Blagaj te rijden zonder een tussenstop in te lassen in Počitelj. Deze ommuurde, historische stad plakt tegen een heuvel langs de Neretva rivier in totale harmonie met de omgeving. De eerste steen van het fort werd waarschijnlijk al gelegd in de 12de of 13de eeuw. In opdracht van de Bosnische koning Stepjan Tvrtko I werd de vesting verstevigd rond 1383. Hier zijn geen harde bewijzen voor. Pas in 1444 verschijnen de eerste gedocumenteerde verwijzingen. De Hongaren die in de periode van 1463 tot 1471 de plak zwaaien in Počitelj, breidden de burcht systematisch uit tot een strategisch verdedigingsbolwerk om weerstand te bieden aan de oprukkende Turken. Dat lukt amper één decennium. Vanaf 1471 tot 1878 drukken de Ottomanen, bijna onafgebroken hun stempel op Počitelj. Onder de Turkse heerschappij groeit de plaats uit tot een echte stad. Er werd werk gemaakt van openbare gebouwen die vandaag de dag nog steeds te bewonderen zijn.

Een tussenstop maken in Počitelj is relatief gemakkelijk. Er zijn parkeerplaatsen voorzien naast de doorgaande weg. Om de belangrijkste historische gebouwen te ontdekken, is klimmen de enige optie. Een doolhof van kasseien trappen tussen de gammele huizen en granaatappelstruiken leidt naar hogere regionen. Bij een temperatuur van 35 graden is dat een zweterige onderneming. In de lager gelegen trappenstraatjes brengen bewoners vers fruit, granaatappelsappen en souvenirs aan de man in geïmproviseerde kraampjes of kleine souvenirwinkels. Sommige middeleeuwse huizen worden nog steeds bewoond. Het lijkt niet eenvoudig om op een trappencomplex te wonen. Boodschappen doen, is een arbeidsintensieve karwei in deze omgeving.

De Šišman Ibrahim Pasha moskee werd gebouwd in 1563 en stond oorspronkelijk bekend onder de naam Hadži-Alija moskee. Dat is nog te zien aan het opschrift boven de toegangsdeur. De naamsverandering kwam er in de 17de eeuw toen het gebedshuis gerenoveerd werd door ene Šišman Ibrahim Pasha. Tijdens de laatste burgeroorlog liep het gebouw opnieuw ernstige schade op. Die is inmiddels hersteld. Mijn zomerse outfit is enkel geschikt om even binnen te gluren vanop afstand. Niet zo ver van de moskee ligt de sahat kula of een 16 m hoge klokkentoren uit de 17de eeuw. Het was een observatiepost van het leger om de Neretva vallei te bewaken tegen mogelijke indringers. De klok werd tijdens de eerste wereldoorlog door de Oostenrijkers gesmolten om wapens te maken.

Er volgen nog heel veel trappen om het oude fort te bereiken aan de overkant. Het trappentraject is een reis doorheen de tijd die nooit verveelt. Overal is wel iets te zien. Aan de rand van de oude vesting volgt een mooi uitzicht op de Neretva vallei. Er zijn toeristen die de toren van het fort betreden, maar een plaatselijke gids raadt het af omdat de ruïnes te onstabiel zouden zijn. De toegang tot de toren vergt enige behendigheid. Ik sla het schouwspel gade en neem wat foto’s.

Een stuk van de citadelmuur leidt naar een klein uitkijkplatform. In plaats van de muur te volgen loop ik nog een keer naar de overkant van de oude stad. Op het hoogste punt van Počitelj bevindt zich een volledig gerestaureerde uitkijktoren. Zelfs het stadje Čapljina is van hieruit zichtbaar. Het stadsbezoek eindigt in restaurant Han. Deze eeuwenoude herberg uit 1665 bood onderdak aan rondreizende kooplieden en hun paarden. Van de oorspronkelijke structuur van het gebouw is weinig overgebleven behalve de resten van een boogpoort en stukken van de buitenmuren. Na een verfrissende dorstlesser zet ik koers richting Blagaj om een plek te zoeken voor de nacht.