Het meer van Blidinje

21 augustus 2022: Lopar – Gračac 146 km

22 augustus 2022: Gračac – Blidinje jezero (Bosnië-Herzegovina) – Orahovica 279 km

Af en toe is het traject de hoofdbestemming. Bij de wondermooie route naar Orahovica in de buurt van Konjic is dat het geval. Het eiland Rab verlaten, verloopt vlot. Er is vrijwel geen wachttijd. De ferry van Mišnjak naar Stinica ligt klaar aan de kade. Na de ontscheping begint het avontuur bijna onmiddellijk. Via de D25 gaat het richting binnenland. De brede, goed berijdbare weg slingert zich door de uitlopers van het Velebit gebergte. Het gebied vormt een onderdeel van de Dinarische Alpen. Het is de grootste bergketen van Kroatië. Er zijn maar liefst 70 bergtoppen die een hoogte van 1600 m bereiken. De hoogste top is de Vaganski Vrh met 1757 m. Het hoogtepunt ligt niet op het traject maar het zicht op de top wel. De combinatie van het ruige berglandschap met het panoramisch uitzicht op het eiland Pag in de helblauwe zee, is werkelijk oogverblindend. Er zijn veel stopmogelijkheden onderweg en daar profiteer ik ten volle van. Nadat Pag van de radar verdwijnt, blijft het genieten van de bosrijke omgeving tot in Gračac.

De aankomst op Camping Lika (https://campinglika.com/) in Gračac is een verademing na de drukte aan de kust. Er is ook een nadeel. Het klimaatverschil tussen de zee- en landkant is groot. Het weer is vochtiger en de wind blaast harder. De temperatuur zakt een paar graden. Ik moet weer op zoek naar een lange broek.

De volgende bestemming is het meer van Blidinje in Bosnië-Herzegovina. Ik zorg meteen onbedoeld voor een megafile aan de grenspost van Kamensko. Bij aankomst is er niemand maar dat verandert snel. De computer voor het inscannen van paspoorten aan Kroatische kant weigert dienst en het duurt bijna een half uur vooraleer het probleem is opgelost. Foto’s nemen van de knoeiboel, is verboden. Braaf wachten, is de boodschap. De passage aan de Bosnische kant verloopt vlot.

Vanaf Gornja Prisika vervolgt het traject naar het Blidinje meer. Dat gaat in eerste instantie over de R417. Vooraf komt het Buško meer langszij. Het kunstmatig stuwmeer werd aangelegd in 1972 om de Dalmatische kust van elektriciteit te voorzien. De oogstrelende plek lijkt op een kleine zeebaai met prachtige stranden. Een foto nemen, lukt niet bij gebrek aan stopplaatsen langs de rijbaan.

Het Blidinje meer, waarvan het ontstaan nog steeds een mysterie is, situeert zich op het plateau van Dugo Polje op 1185 m hoogte boven zeeniveau. Het Blidinje natuurpark ligt genesteld tussen de Čvrsnica en de Vran, 2 bergreuzen hoger dan 2000 m. Dat betekent een boeiende rit met veel klim- en daalwerk. De R419a na Tomislavgrad is in eerste instantie breed en goed berijdbaar tot aan het meer. De route gaat voornamelijk in stijgende lijn. Het is de bedoeling om te overnachten naast het water met de indrukwekkende bergen op de achtergrond. Dat sprookje gaat niet door. Camp Blidinje (https://camp-blidinje.com/) is een zelfservice camping. De eigenaar is meestal niet aanwezig. Het blijft basic maar tegelijkertijd zijn er heel wat faciliteiten voor de camperaar. Er is elektriciteit en water. Een kleine woonwagen op het terrein is ingericht als informatiecentrum, mini-keuken en winkeltje met verse groenten en drankjes. Een handleiding in meerdere talen met een beschrijving van de omgeving en de werkwijze van de camping, is beschikbaar. Alles is netjes geprijsd. Er staan 2 mobiele toiletten, een speeltuintje en zitbanken op het terrein. Betalen gebeurt met Euro’s of Bosnische Marken door geld in de daarvoor bestemde brievenbus te droppen. Ik heb enkel Kroatische Kuna’s op zak en in de wijde omtrek zijn geen bankautomaten of wisselkantoren. Er zit niets anders op dan weer te vertrekken.

De eerstvolgende mogelijkheid om aan geld te geraken, is in Jablanica. De GPS stelt een traject voor van 103 km terwijl de stad in werkelijkheid veel korterbij ligt. De kaart van Google Maps duidt enkele off-road stroken aan op de kortere route. Ik kies in eerste instantie voor het lange tracé om aan de verrassingen van onverharde wegen te ontsnappen. Aan de kruising van de R419 a en de R419 zonder a, staat in vol ornaat een wegwijzer naar Jablanica. In een opwelling beslis ik de pijl te volgen. De bergroute is best spannend maar er is geen sprake van onverharde wegen. De weg heeft haarspeldbochten, is in slechte staat en soms ook erg smal. Het grootste gedeelte gaat steil omlaag. Om de motor niet te oververhitten door veelvuldig remmen, is de 2de versnelling vaak de enige mogelijkheid. De spannende 36 km naar Jablanica zijn een leuk alternatief voor chauffeurs zonder bergvrees. Aan de eerstvolgende parking in het centrum is meteen een wisselkantoor. Met verse Bosnische Marken op zak gaat de weg voort naar Orahovica in de buurt van Konjic. Daar ligt Auto Camp Oaza. Het is een klein kampeerterrein naast de drukke weg aan het uiteinde van het Jablanica meer.