Prades

3 januari 2023: Belchite – Prades 204 km

4 januarie 2023: Prades – Prades 0 km

Terug naar Catalonië met Prades in het vizier! Het stadje met net geen 600 inwoners dankt zijn naam aan de Muntanyes de Prades oftewel het Prades-gebergte. Het middelhoge bergmassief met als hoogste bergtop Tossal de la Baltasana (1203 m) loopt parallel met de Middellandse Zeekust van Catalonië. Prades ligt op een hoogte van 953 m. De gemiddelde minimum- en maximumtemperaturen schommelen in de maand januari tussen 2 en 8 graden. Sneeuw en vriestemperaturen zijn een normaal verschijnsel. Camping Prades (https://www.campingprades.com/) aan de rand van de stad heeft dat allemaal voorzien. De douches en toiletten zijn verwarmd. Het restaurant met bar, het winkeltje en de wellness faciliteiten zijn in de wintermaanden open. De verwarming is nodig want de nachten zijn koud. Gelukkig vriest het alleen ’s nachts. Overdag is het heerlijk terrasjesweer.

Prades werd in de 16de en 17de eeuw berucht omwille van bandietenbendes die het Prades gebergte als schuilplaats gebruikten. In 1641 werd de stad een bolwerk van rebellen tijdens de Maaiersopstand. In die periode was Spanje actief op vele oorlogsfronten. De 1ste minister van koning Filips IV vond dat de ganse bevolking een financiële bijdrage moest leveren aan het strijdende leger. De boeren waren niet akkoord en kwamen in opstand.

Nu gaat het er gelukkig rustiger aan toe. De eeuwenoude stadsmuren en middeleeuwse gebouwen zijn slechts een herinnering aan woeligere tijden. Prades wordt wel eens de “rode stad” genoemd omwille van de kleur van de huizen die gebouwd werden met een roodachtige baksteen. Het bekendste plein is het Plaza Mayor met gezellige terrassen en de bolvormige fontein voor de Santa Maria kerk. Het is leuk om rond te dwalen in de eeuwenoude steegjes rondom het plein. Het centrum is klein en een stadsverkenning neemt niet veel tijd in beslag. Prades is gekend voor zijn aardappelen die omwille van de klimatologische omstandigheden dubbel zoveel zetmeel bevatten dan normaal. Het is onduidelijk of er een verschil in smaak is. Ik ben tijdens een restaurantbezoek vergeten om extra goed te proeven.

Het Prades-gebergte is een paradijs voor wandelaars. In de omgeving van Prades zijn goed gemarkeerde wandelpaden. Eentje daarvan leidt naar de Ermita de l’Abellera, een prachtig kerkje uit 1570 dat gebouwd werd onder een overhangende rots. Het kerkterrein is afgesloten door een poort, maar daar is een oplossing voor. Bij het Oficina de turisme dat gevestigd is in de Carrer de la Muralla op nr 3, kan je tegen betaling van een borgsom de sleutel ophalen. Het wandelpad naar de Ermita de l’Abellera, waarbij je zo’n 100 hoogtemeters overwint, begint vlakbij en is slechts 2 km lang. Het is een afwisselende route door ruime boswegen en smallere rots- en zandpaadjes. Onderweg kom je nog 2 kleine kerkjes tegen.

Na 2 km komt de poort in zicht en de sleutel doet zijn werk. De poort gaat zonder problemen open.

Natuurlijk hangt er een legende in de lucht. Een herder die op zoek ging naar honing in een eikenboom vond er een Mariabeeld. Hij nam het 2 keer mee naar huis, maar het beeld keerde telkens uit zichzelf terug naar de vindplaats. Het is sindsdien de patroonheilige van de Catalaanse imkers. 

Op het terrein dat een prachtig uitzicht biedt op de omgeving staat het kerkje met klokkentoren. Je kan er volledig rondwandelen. In het gebouw achteraan woonde volgens de toeristische dienst lange tijd een mevrouw die verantwoordelijk was voor het onderhoud van de kerk. Nu staat het leeg. Er zijn enkele wandelaars mee naar binnen geglipt bij het openen van de poort. Vooraleer ik de sleutel weer omdraai, is een extra controle ronde nodig. Het is naar verluidt al meermaals gebeurd dat er onfortuinlijke slachtoffers achterblijven…